Κυκλοφόρησε πριν λίγες μέρες ο ένατος δίσκος των Saint Etienne. To λονδρέζικο τρίο μας ταξιδεύει για μια ακόμα φορά σε ήχους προηγούμενων δεκαετιών. Χρόνων που διατηρούν όμως την δική τους ξεχωριστή μουσική γοητεία.
Όπως κάνω σχεδόν πάντα, βάζω το cd στο shuffle. Και αυτή την (πρώτη) φορά, η οθόνη έγραψε 3. Τίτλος του τρίτου τραγουδιού Magpie Eyes. Από τα πρώτα δευτερόλεπτα κατάλαβα ότι ούτε αυτό το album τους θα με απογοητεύσει.
Πράγματι! Ακολούθησαν το Heather, το (ψιλοντίσκο) Dive και όλα τα υπόλοιπα για να αποδείξουν απλά το αστείρευτο και διαχρονικό ταλέντο των Saint Etienne. Η φωνή της Sarah Cracknell τόσο ιδιαίτερη, συγχρόνως σημερινή και νοσταλγική, σε οδηγεί σε δρόμους ιδιαίτερους, δρόμους που χαρακτήριζαν πάντα αυτό το ξεχωριστό συγκρότημα.
Συνολικά πάντως, μου άρεσε τόσο όσο και το άλλο πιο αγαπημένο μου album τους – του 1998 – το Good Humor.
(Ο δίσκος είδα ότι κυκλοφόρησε και σε βινύλιο, …for whom it may concern)
Όπως κάνω σχεδόν πάντα, βάζω το cd στο shuffle. Και αυτή την (πρώτη) φορά, η οθόνη έγραψε 3. Τίτλος του τρίτου τραγουδιού Magpie Eyes. Από τα πρώτα δευτερόλεπτα κατάλαβα ότι ούτε αυτό το album τους θα με απογοητεύσει.
Πράγματι! Ακολούθησαν το Heather, το (ψιλοντίσκο) Dive και όλα τα υπόλοιπα για να αποδείξουν απλά το αστείρευτο και διαχρονικό ταλέντο των Saint Etienne. Η φωνή της Sarah Cracknell τόσο ιδιαίτερη, συγχρόνως σημερινή και νοσταλγική, σε οδηγεί σε δρόμους ιδιαίτερους, δρόμους που χαρακτήριζαν πάντα αυτό το ξεχωριστό συγκρότημα.
Συνολικά πάντως, μου άρεσε τόσο όσο και το άλλο πιο αγαπημένο μου album τους – του 1998 – το Good Humor.
(Ο δίσκος είδα ότι κυκλοφόρησε και σε βινύλιο, …for whom it may concern)
0 comments:
Post a Comment
Note: Only a member of this blog may post a comment.