Οι Polyphonic
Spree είναι από τα πιο περίεργα groups που κυκλοφορούν τις δυο τουλάχιστον
τελευταίες δεκαετίες. Η πρώτη σύνθεσή τους αριθμούσε, ούτε λίγο ούτε πολύ 24
μέλη. Οπότε, όπως είναι φυσικό, τόσα άτομα προσέφεραν και πλούσια φωνητικά,
αλλά και πολύ γεμάτο ήχο, αφού σχεδόν όλοι έπαιζαν κάποιο όργανο. Όσον αφορά το
είδος που παίζουν, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως συμφωνική ορχηστρική
ψυχεδέλεια, …λέμε τώρα, μπορεί και με άλλους ακόμα χαρακτηρισμούς.
Τους αρέσουν πιο πολύ οι live εμφανίσεις και γι’αυτό, από το 2000 που πρωτοεμφανίστηκαν μέχρι σήμερα έχουν κυκλοφορήσει μόνο τέσσερα studio albums, πέντε μαζί με το χριστουγεννιάτικο συν κάποια live. Από το group έχουν παρελάσει δεκάδες μουσικοί αυτά τα 17 χρόνια με συνδετικό κρίκο πάντα τον ιδρυτή τους Tim DeLaughter.
Ο δίσκος τους που προτιμώ είναι ο τελευταίος τους, που κυκλοφόρησε το 2013 με τίτλο «Yes, It’s True” γεμάτος με όμορφα τραγούδια.
Ας ακούσουμε δυο από αυτά:
Τους αρέσουν πιο πολύ οι live εμφανίσεις και γι’αυτό, από το 2000 που πρωτοεμφανίστηκαν μέχρι σήμερα έχουν κυκλοφορήσει μόνο τέσσερα studio albums, πέντε μαζί με το χριστουγεννιάτικο συν κάποια live. Από το group έχουν παρελάσει δεκάδες μουσικοί αυτά τα 17 χρόνια με συνδετικό κρίκο πάντα τον ιδρυτή τους Tim DeLaughter.
Ο δίσκος τους που προτιμώ είναι ο τελευταίος τους, που κυκλοφόρησε το 2013 με τίτλο «Yes, It’s True” γεμάτος με όμορφα τραγούδια.
Ας ακούσουμε δυο από αυτά:
-You Don't Know Me:
-Hold Youself Up:
0 comments:
Post a Comment
Note: Only a member of this blog may post a comment.