August 07, 2017
0
Το δεύτερο album του Bjørn Riis ήταν έκπληξη. Γνωρίζοντάς τον ως κιθαρίστα των Airbag, περίμενα τις κιθάρες να δίνουν ένα ατμοσφαιρικό κλίμα. Με το ξεκίνημα όμως του ομότιτλου πρώτου τραγουδιού του “Forever Comes to an End” αντιμετώπισα μια επίθεση από κιθάρες και ντραμς που συνεχίστηκε για λίγη ώρα πριν επέλθει η – αναμενόμενη – ισορροπία.

Και μετά, ενώ περίμενα να συνεχίσουν τα τραγούδια στο ίδιο στυλ, από το δεύτερο μέχρι το τελευταίο υπάρχουν μελωδίες που συνοδεύονται από ακουστικές κιθάρες, ήρεμο πιάνο και - σε κάποια από αυτά - τη φωνή του Bjørn.
Κι ενώ όσο προχωράει το album, νομίζω ότι πλησιάζει το στυλ των Airbag, κάνει κάτι ο Bjørn και με στέλνει στο post-rock.
Συνολικά το album διατηρεί ένα συγκεκριμένο κλίμα χωρισμού και απώλειας με απαλές μελωδίες και λίγους, σχετικά, στίχους.


0 comments:

Post a Comment

Note: Only a member of this blog may post a comment.


Visitors