ΙΤΑΛΙΚΟ PROGRESSIVE ROCK: Antonius Rex και άλλα "συγγενικά" groups

Ο Antonio Bartoccetti (Antonius Rex) είναι μια από τις δυο-τρεις κορυφαίες προσωπικότητες του ιταλικού progressive rock. Ξεκίνησε την καριέρα του από το Μιλάνο φτιάχνοντας διάφορες μπάντες, όπως ήταν οι Jacula, οι Dietro Noi Deserto (που ηχογράφησαν μόνο ένα single το 1969) και οι Invisible Force (πάλι με ένα μόνο single, το 1971). Όλα αυτά, βέβαια, δεν ήταν πραγματικά groups, αλλά απλά ομάδες μουσικών που πλαισίωναν την κυρίαρχη φιγούρα του Antonio Bartoccetti.

Η ενασχόλησή του με τη δισκογραφία είχε σκοπό να ντύσει μουσικά τις φιλοσοφικές /θεολογικές /μυστικιστικές απόψεις του, καθώς ήταν επηρεασμένος από τη στενή φιλία του με τον μυστικιστή/ μέντιουμ Franz Parthenzy.

Το πρώτο του album με την υπογραφή Jacula και τίτλο «In cauda semper stat venenum» ηχογραφήθηκε στο Λονδίνο το 1969 και κυκλοφόρησε μόνο σε 300 αντίτυπα (συν 10 promos). Ήταν ένας δίσκος με σκοτεινή ατμόσφαιρα, με ήχο βασισμένο στην κιθάρα και το εκκλησιαστικό όργανο. Χωρίς ντραμς. Δεν προωθήθηκε κατάλληλα κι έτσι ουσιαστικά δεν έκανε πωλήσεις. 

Το 1971 κυκλοφόρησε δυο singles με δυο groups με διαφορετικά ονόματα. Πρώτα, ως Invisible Force, με τα δυο τραγούδια του (με τίτλους Morti vident και 1999 mundi finis) να περιλαμβάνονται αργότερα στα albums του Tardo pede in magiam versus και Zora. Το δεύτερο single κυκλοφόρησε την ίδια χρονιά, κάτω από το όνομα Dietro Noi Deserto, με τον Bartoccetti να είναι ο συνθέτης και των δυο τραγουδιών (Dentro me και Aiuto, οι τίτλοι τους). Το στυλ αυτού του single πήγαινε περισσότερο προς την ψυχεδέλεια και λιγότερο στο progressive. 

Το δεύτερο album του ως Jacula με τίτλο Tardo pede in magiam versus κυκλοφόρησε κι αυτό σε σχετικά λίγα αντίτυπα – συγκεκριμένα 1000 – με το ίδιο εξώφυλλο με το πρώτο τους LP, αλλά αυτή τη φορά έγχρωμο (στο πρώτο ήταν ασπρόμαυρο). Βασική φωνή στα τραγούδια του δίσκου είναι η Fiamma Dallo Spirito (καλλιτεχνικό ψευδώνυμο της Vittoria Lo Turco), η οποία είχε ήδη στο ενεργητικό της ένα single με το όνομα σκέτο Fiamma. 

Το 1974 ο Bartoccetti καταλήγει στο όνομα Antonius Rex και με αυτό ηχογραφεί το album Neque semper arcum tendit rex, στο οποίο εμφανίζεται για πρώτη φορά επίσημα η Doris Norton, σύντροφος και συνεργάτις του Bartoccetti. Η επαφή του με την Vertigo για να κυκλοφορήσει τον δίσκο, συναντάει την άρνηση της εταιρείας, η οποία βρίσκει το ασπρόμαυρο εξώφυλλο (που απεικονίζει «διαβολικούς» στίχους του 17ου αιώνα) απαράδεκτο, κάτι που ισχύει και με τους στίχους του τραγουδιού Devil Letter. Στη συνέχεια συμφωνήθηκε να κυκλοφορήσει ο δίσκος με την εταιρεία Darkness που είχε ο ντράμερ του group Albert Goodman, αλλά τελικά κυκλοφόρησε μόνο σε μικρό αριθμό demos.

Έτσι, η αληθινά πρώτη εμπορική κυκλοφορία των Antonius Rex ήταν το album Zora του 1977 με την μικρή εταιρεία Tickle που είχε, ξανά, ένα «περίεργο» εξώφυλλο, που πάντως αντικαταστάθηκε μετά από έναν χρόνο. Το Zora περιέχει συνθέσεις του Bartoccetti σε συνεργασία με τους Franco Mussita και Angelo "India" Serighelli. Ανάμεσά τους η επανεκτέλεση του τραγουδιού U.F.D.E.M. από το 2ο album των Jacula «Tardo pede in magiam versus» με τίτλο αυτή τη φορά “Morte al potere”. Ο ήχος του album κυριαρχείται πάλι από το εκκλησιαστικό όργανο και οι στίχοι του ασχολούνται με το μυστικισμό. 

Το album Ralefun (1979) είναι σίγουρα πολύ λιγότερο σκοτεινό από οτιδήποτε άλλο είχε φτιάξει, με περισσότερη ποικιλία και ήχο πιο πλούσιο, με την προσθήκη φλάουτου και μπάσου (με guest εμφανίσεις από τον Marco Ratti και τον Hugo Heredia).

O Antonio Bartoccetti ήταν ένας ιδιαίτερος χαρακτήρας που ποτέ δεν του άρεσαν οι συναυλίες. Η μοναδική του ζωντανή εμφάνιση ως Jacula έγινε στο Μιλάνο μπροστά σε κοινό 45 ατόμων, ενώ ως Antonius Rex είχε κάνει κάτι σαν περιοδεία το 1979. Γεγονός είναι ότι ο Bartoccetti ήθελε να παρουσιάζει τη μουσική του με τον δικό του τρόπο, χωρίς τους περιορισμούς και τις υποχρεώσεις των δισκογραφικών εταιρειών.

Την τελευταία εικοσαετία επανακυκλοφόρησαν σε cd κάποιες από τις παλιές ηχογραφήσεις του, ενώ είδαν το φως και κάποιες καινούριες δουλειές του.