𝐀𝐫𝐬 𝐋𝐨𝐧𝐠𝐚 𝐕𝐢𝐭𝐚 𝐁𝐫𝐞𝐯𝐢𝐬 με τους 𝐍𝐢𝐜𝐞

Πολλοί πιστεύουν ότι οι πρώτοι που χρησιμοποίησαν ορολογία από την κλασική μουσική σε rock συνθέσεις ήταν οι Who στο Tommy. Όμως όχι! Είχαν προηγηθεί οι Nice με το κομμάτι «Ars Longa Vita Brevis» στο ομότιτλο άλμπουμ τους του 1968, το οποίο περιελάμβανε ένα πρελούδιο, τέσσερα μέρη και μια Coda, καλύπτοντας όλη την δεύτερη πλευρά του βινυλίου. Ενώ τέσσερα από αυτά τα μέρη ήταν τυπική ροκ μουσική, τόσο η Coda όσο και το Τρίτο Μουσικό Μέρος χρησιμοποιούν ορχηστρική υπόκρουση, που είναι μια προσαρμογή του Βραδεμβουργιανού Κονσέρτου No 6 του Μπαχ χρησιμεύoντας ως βάση για τους οργανικούς αυτοσχεδιασμούς του Keith Emerson.

Αυτά τα στοιχεία ήταν βασικά για την επιτυχία της σκηνικής παρουσίας του group και καθώς σπάνια χρησιμοποιούσαν πλήρη ορχήστρα στις ζωντανές τους εμφανίσεις, οι Nice φρόντιζαν να διατηρούν το ενδιαφέρον του κοινού ντύνοντας αυτά τα κομμάτια με έναν έντονο ρυθμό, σταθερό μπάσο και την μοναδική δεινότητα του Keith Emerson στα πλήκτρα, συνοδευόμενα όλα αυτά με επιπλέον θεατρική και θεαματική παρουσίαση. Μην παραβλέπουμε το γεγονός πως οι Nice ποτέ δεν επέλεξαν αργά, στοχαστικά κομμάτια για να προσφέρουν διασκέδαση, αλλά προτιμούσαν να χρησιμοποιούν κομμάτια με κλασικό υπόβαθρο, ως μέσο για να ξεσηκώνουν το κοινό τους.

Ας θυμηθούμε το κομμάτι «Ars Longa Vita Brevis» (σε ελεύθερη απόδοση σημαίνει ότι η τέχνη κρατάει πολύ ενώ η ζωή λίγο) από το ομότιτλο album των Nice.

Στην ηχογράφηση συμμετείχαν ο Keith Emerson στα πλήκτρα, ο Lee Jackson στο μπάσο και τα φωνητικά και ο Brian Davison στα ντραμς. Την ενορχήστρωση έκανε ο Robert Stewart.