Οι ρίζες των Lynyrd Skynyrd μπορούν να βρεθούν στο 1964, όταν ο Ronnie Van Zant (1948-1977), οι κιθαρίστες Allen Collins και Gary Rossington και ο ντράμερ Bob Burns συναντήθηκαν σε ένα παιχνίδι baseball στο Jacksonville και αποφάσισαν να σχηματίσουν μια μπάντα. Αρχικά ονομάστηκαν My Backyard, αλλά μετά από κάποιες ακόμα αλλαγές στο όνομα, κατέληξαν στο Lynyrd Skynyrd, παραφράζοντας το όνομα ενός μισητού γυμναστή τους στο Λύκειο που τον έλεγαν Leonard Skinner. Πάντως, μερικά χρόνια αργότερα, τα μέλη του group ανέπτυξαν φιλικές σχέσεις μαζί του.
Μια μέρα ο Collins, που δεν συνήθιζε να γράφει τραγούδια, έσκασε μύτη στο μέρος που έκαναν πρόβες παρουσιάζοντας στους υπόλοιπους τον σκελετό ενός τραγουδιού. Αρχικά ο Ronnie Van Zant ήταν αρνητικός επειδή θεώρησε ότι είχε πολλά ακόρντα και του ήταν δύσκολο να γράψει στίχους σ’αυτό. Αυτό δεν σταμάτησε τον Collins που μαζί με τον Rossington συνέχισαν να δουλεύουν πάνω στο κομμάτι. Μια μέρα όμως, καθώς τους άκουσε να το ξαναπαίζουν, ήλθε η έμπνευση στον Van Zant και μέσα σε λίγα λεπτά κάθισε κι έγραψε τους στίχους και ολοκλήρωσε τη μελωδία.
Ένα αρχικό demo του τραγουδιού από το 1970 έχει διάρκεια τεσσάρων λεπτών. Ένα βράδυ όμως, ενώ το έπαιζαν σε ένα club, o Van Zant είπε στη μέση του τραγουδιού στα άλλα μέλη να παίξουν λίγο μόνοι τους επειδή ένιωθε άσχημα τη φωνή του και ήθελε να κάνει διάλειμμα. Εκείνοι έπαιξαν δυο τρία λεπτά ακόμα, κάτι που άρεσε στο κοινό. Το καθιέρωσαν και μετά από κάποιες ακόμα προσθήκες, η διάρκεια του τραγουδιού ξεπέρασε τα εννιά λεπτά, κάτι όμως που δυσκόλευε τη μετάδοσή του από τα ραδιόφωνα. Οι Lynyrd Skynyrd αρνήθηκαν να το συντομεύσουν και τελικά αυτό δεν εμπόδισε να γίνει επιτυχία, έστω και με καθυστέρηση, αφού κυκλοφόρησε σε single τον Νοέμβριο του 1973 και έφτασε στο Νο 19 του Billboard τον Ιανουάριο του 1975.
Το τραγούδι – στο οποίο παίζουν ακόμα ο Ed King (μπάσο), ο Billy Powell (πιάνο) και ο παραγωγός τους Al Kooper (organ, mellotron) - υπάρχει και στο πρώτο τους album του 1973, ενώ το περιοδικό Guitar World το είχε στο Νο3 στη λίστα του με τα καλύτερα κιθαριστικά solos.
Μια μέρα ο Collins, που δεν συνήθιζε να γράφει τραγούδια, έσκασε μύτη στο μέρος που έκαναν πρόβες παρουσιάζοντας στους υπόλοιπους τον σκελετό ενός τραγουδιού. Αρχικά ο Ronnie Van Zant ήταν αρνητικός επειδή θεώρησε ότι είχε πολλά ακόρντα και του ήταν δύσκολο να γράψει στίχους σ’αυτό. Αυτό δεν σταμάτησε τον Collins που μαζί με τον Rossington συνέχισαν να δουλεύουν πάνω στο κομμάτι. Μια μέρα όμως, καθώς τους άκουσε να το ξαναπαίζουν, ήλθε η έμπνευση στον Van Zant και μέσα σε λίγα λεπτά κάθισε κι έγραψε τους στίχους και ολοκλήρωσε τη μελωδία.
Ένα αρχικό demo του τραγουδιού από το 1970 έχει διάρκεια τεσσάρων λεπτών. Ένα βράδυ όμως, ενώ το έπαιζαν σε ένα club, o Van Zant είπε στη μέση του τραγουδιού στα άλλα μέλη να παίξουν λίγο μόνοι τους επειδή ένιωθε άσχημα τη φωνή του και ήθελε να κάνει διάλειμμα. Εκείνοι έπαιξαν δυο τρία λεπτά ακόμα, κάτι που άρεσε στο κοινό. Το καθιέρωσαν και μετά από κάποιες ακόμα προσθήκες, η διάρκεια του τραγουδιού ξεπέρασε τα εννιά λεπτά, κάτι όμως που δυσκόλευε τη μετάδοσή του από τα ραδιόφωνα. Οι Lynyrd Skynyrd αρνήθηκαν να το συντομεύσουν και τελικά αυτό δεν εμπόδισε να γίνει επιτυχία, έστω και με καθυστέρηση, αφού κυκλοφόρησε σε single τον Νοέμβριο του 1973 και έφτασε στο Νο 19 του Billboard τον Ιανουάριο του 1975.
Το τραγούδι – στο οποίο παίζουν ακόμα ο Ed King (μπάσο), ο Billy Powell (πιάνο) και ο παραγωγός τους Al Kooper (organ, mellotron) - υπάρχει και στο πρώτο τους album του 1973, ενώ το περιοδικό Guitar World το είχε στο Νο3 στη λίστα του με τα καλύτερα κιθαριστικά solos.
0 comments:
Post a Comment
Note: Only a member of this blog may post a comment.