Η Diamanda Galas, πιανίστρια με κλασική εκπαίδευση που έχει ασχοληθεί και με τη free jazz, ξεκίνησε την πρωτοποριακή, φωνητική καριέρα της ηχογραφώντας πολυκάναλες «άριες» βασισμένες στον Baudelaire ή σε γυναικείες φαντασιώσεις εκδίκησης. Ένας από τους πρώτους συνεργάτες της προσδιόρισε την ερμηνεία της Galas ως «Shrei Opera» (στα γερμανικά «shrei» σημαίνει «στριγκλιά»).
Αργότερα, όταν ο αδελφός της πέθανε από AIDS, η Galas κατεύθυνε το καταπληκτικό ταλέντο της στην ενασχόλησή της με τα πιο απαισιόδοξα χρώματα της συναισθηματικής παλέτας της, ώστε να συντηρήσει μια αποστολή που συνεχίζεται μέχρι σήμερα: να δημιουργήσει μια μουσική ιεροτελεστία που θα διοχετεύει τη δύναμη και την οργή όσων βασανίζονται από αυτήν την αρρώστια/επιδημία.
Η τριλογία της Plague Mass αντλεί ασφαλώς μια θρησκευτική δύναμη. Καθώς ερμηνεύει τις πολλαπλές φωνές των ετοιμοθάνατων και των νεκρών, η Galas γίνεται μια σύγχρονη Κασσάνδρα που κοινοποιεί το θέλημα των θεών. Όμως μας καλεί να δούμε αυτή τη θεία δύναμη πάνω στους απόκληρους της κοινωνίας.
Η τριλογία της Plague Mass αντλεί ασφαλώς μια θρησκευτική δύναμη. Καθώς ερμηνεύει τις πολλαπλές φωνές των ετοιμοθάνατων και των νεκρών, η Galas γίνεται μια σύγχρονη Κασσάνδρα που κοινοποιεί το θέλημα των θεών. Όμως μας καλεί να δούμε αυτή τη θεία δύναμη πάνω στους απόκληρους της κοινωνίας.
0 comments:
Post a Comment
Note: Only a member of this blog may post a comment.