Και αυτή τη χρονιά ήταν αρκετοί οι δίσκοι που ήταν καλοί, ενδιαφέροντες και μου άρεσαν. Όπως πέρσι, έτσι και φέτος διάλεξα τους 10 που άκουσα περισσότερο και - κυρίως - τους άκουγα κάθε φορά ολόκληρους.
Μετά από τη δεκάδα έχω και κάποιους ακόμα που ξεχώρισα από τη φετινή σοδιά.
#1 Riverside - Wasteland
Φυσιολογικό είναι να έχω στην πρώτη θέση των πιο αγαπημένων μου δίσκων αυτής της χρονιάς, αυτόν από τους Riverside, αφού αυτοί είναι ίσως το πιο αγαπημένο μου από τα progressive groups του 21ου αιώνα!
Να θυμίσω ότι είναι Πολωνοί και δημιουργήθηκαν το 2001. Ψυχή του συγκροτήματος είναι ο Mariusz Duda που η φωνή του είναι ένα καταλυτικό στοιχείο στα τραγούδια τους.
Παίζουν ατμοσφαιρικό progressive με στοιχεία metal και ηχογράφησαν τον πρώτο τους δίσκο το 2003. Είναι όλα τα μέλη του group εξαιρετικοί μουσικοί, αλλά δυστυχώς ένας από αυτούς, ο κιθαρίστας Piotr Grudzinski έφυγε πρόωρα το 2016 σε ηλικία 40 ετών! Τότε αντιμετώπισαν ένα δίλημμα: αν έπρεπε να το διαλύσουν ή να συνεχίσουν ως τρίο. Τελικά αποφάσισαν να συνεχίσουν.
Κι έτσι, εφέτος, δυο χρόνια μετά το θλιβερό γεγονός κυκλοφόρησαν το Wasteland - το 7ο studio album τους - το οποίο σε κάποια από τα τραγούδια του φανερώνει μια μελαγχολία.
#2 The Record Company - All Of This Life
Αν και είναι μόλις ο δεύτερος δίσκος τους (δυο χρόνια μετά τον πρώτο), το ταλαντούχο αυτό τρίο που ξεκίνησε από το Los Angeles το 2011 έχει καταφέρει να κάνει αίσθηση. Εντύπωση κάνει ο πλούσιος ήχος των τραγουδιών τους - παρά το γεγονός ότι είναι μόνο τρεις μουσικοί - καθώς και η ισορροπημένη χρήση των blues ρυθμών στον rock ήχο τους (με πινελιές Americana) που έχουν κάνει τα τραγούδια του album (όλα δικές τους συνθέσεις) να ακούγονται ευχάριστα και με ιδιαίτερο ενδιαφέρον.
Τραγούδι: Life To Fix
#3 All Them Witches - ATW
Το 5ο studio album του rock group από το Nashville έχει λάβει αντικρουόμενες κριτικές. Η μουσική βέβαια είναι οπωσδήποτε θέμα γούστου. Είναι αλήθεια ότι το στυλ της μουσικής των All Them Witches έχει αλλάξει κάπως από το όχι και τόσο μακρινό 2012, όταν κυκλοφόρησαν τον πρώτο τους δίσκο.
Ίσως ξενίζει κάποιους κριτικούς το γεγονός ότι αυτό το album είναι πιο εμπορικό. Γι'αυτό όμως ακούγεται και πιο ευχάριστα ολόκληρο.
Τραγούδι: Diamond
#4 Mumfords & Sons - Delta
To Delta, ο 4ος δίσκος των Mumford & Sons έχει εγκαταλείψει κάποια folk και country στοιχεία που είχαν οι προηγούμενοι τρεις κι έχει μετακινηθεί σε χώρους που μέχρι πριν λίγο καιρό κάλυπταν οι U2 και οι Coldplay. Έτσι, όποιος – όπως εγώ – είχε απογοητευτεί από τις τελευταίες ηχογραφήσεις αυτών των δυο αγαπημένων μέχρι πρότινος συγκροτημάτων, έχει την εναλλακτική: λέγεται Mumfords & Sons.
To Delta μπορούμε να το χαιρόμαστε για τρία χρόνια, αφού τόσο είναι το διάστημα που μεσολαβεί ανάμεσα στις κυκλοφορίες των δίσκων τους από το 2009 και μετά.
Το Guiding Light είναι πολύ όμορφο τραγούδι και δικαιολογημένα το διάλεξαν για πρώτο single.
Τραγούδι: Guiding Light
#5 Wooden Shjips - V.
Θα μπορούσε να μην είναι ευχάριστος και να είναι βαρετός αυτός ο ο μουρμουριστός τρόπος που τραγουδάει ο Erik “Ripley” Johnson, frontman, τραγουδιστής και κιθαρίστας του group των Wooden Shjips. Όμως δεν είναι! Κάθε άλλο! Κι αυτό συμβαίνει ίσως, επειδή ταιριάζει με αυτό το ιδιαίτερο μινιμαλιστικό ψυχεδελικό/πειραματικό rock που παίζει αυτό το τετραμελές αμερικανικό συγκρότημα, που πολλοί το έχουν παρομοιάσει με τους Velvet Underground, τους Suicide και τους Doors!
Το φετινό τους album «V.» είναι το 5ο που κυκλοφόρησαν από το 2006, όταν πρωτοξεκίνησαν από το San Francisco. Πρόκειται για έναν δίσκο που αν σου αρέσει ένα τραγούδι, σου αρέσουν όλα. Τουλάχιστον αυτό συμβαίνει με μένα.
Τραγούδι: Already Gone
#6 Phosphorescent - C'est La Vie
Το φετινό album του Phosphorescent (δηλαδή του Matthew Houck) που κυκλοφόρησε 15 χρόνια μετά το πρώτο του, είναι οπωσδήποτε και το καλύτερό του μέχρι τώρα. Ίσως τον επηρέασαν θετικά οι αλλαγές στη ζωή του αλλά και το αίσιο τέλος μετά την πρόσφατη περιπέτεια που είχε με την υγεία του.
Η φωνή του έχει ένα νοσταλγικό και κάπως ονειρικό στυλ, τα τραγούδια του δίσκου πάντως βγάζουν μια αισιοδοξία. Είναι ένα album που ακούς ευχάριστα από την αρχή μέχρι το τέλος.
Τραγούδι: There From Here
#7 Billy F Gibbons - The Big Bad Blues
Στην 7η θέση αυτού του καταλόγου βρίσκεται ο καινούριος προσωπικός δίσκος του Billy Gibbons.
Είναι ο 2ος σόλο δίσκος του μέλους αυτού των ZZ Top και μοιάζει να έρχεται να καλύψει το κενό της πολύχρονης δισκογραφικής απουσίας του group.
Μετά το πρώτο του album που κυκλοφόρησε πριν 3 χρόνια με τίτλο Perfectamundo και είχε αφροκουβανικές επιρροές, με το "The Big Bad Blues" που κυκλοφόρησε πριν τρεις μήνες επανέρχεται δριμύτερος στα blues και θυμίζει τον ήχο που είχαν στο ξεκίνημά τους οι ZZ Top. Περιέχει επτά καινούρια τραγούδια και τέσσερεις διασκευές (δύο επιτυχίες του Muddy Waters και δύο του Bo Diddley).
Παρόλο που για το 2019 έχει προγραμματιστεί περιοδεία των ZZ Top για να γιορτάσουν τα 50 χρόνια τους στη μουσική, ο Billy Gibbons δεν μένει άπρακτος, αλλά συνεχίζει να γράφει μουσική.
Τραγούδι: Let The Left Hand Know
#8 Bodega - Endless Scroll
Υπάρχουν κάποια είδη μουσικής που δεν τα παρακολουθώ ιδιαίτερα, αλλά δεν χάνω την ευκαιρία να τα ακούσω όταν προκύψει. Και τυχαίνει δυο τρία "περίεργα" albums κάθε χρόνο να με τραβάνε ιδιαίτερα. Έγινε πέρσι, έγινε και φέτος. Όπως αυτό το μινιμαλιστικό post-punk στυλ που παίζει στον πρώτο του δίσκο με τίτλο “Endless Scroll” αυτό το περίεργο κουιντέτο από την Νέα Υόρκη, οι Bodega. Έχουν δυο βασικές φωνές, μια ανδρική και μια γυναικεία, που είτε εναλλάσσονται, είτε τραγουδούν συγχρόνως. Και ο πρωτόγονος ρυθμός τους, τους συνοδεύει εθιστικά.
Εν τω μεταξύ στους στίχους τους καταπιάνονται και με θέματα που απασχολούν τον κόσμο, όπως τα κομπιουτερίστικα και τα social media, ο φασισμός, ο φεμινισμός κ.ά. Τα τραγούδια τους είναι σχετικά μικρής διάρκειας και όταν τελειώνουν σε αφήνουν διψασμένο και σε αναγκάζουν, είτε να πας αμέσως στο επόμενο τραγούδι, είτε να ξανακούσεις το ίδιο.
Τραγούδι: Jack In Titanic
#9 The Awakening - Chasm
Ίσως το Chasm, ο καινούριος δίσκος των Awakening (δημιούργημα του Νοτιοαφρικανού μουσικού Ashton Nyte, που πλέον δραστηριοποιείται στην Αμερική) να μου αρέσει τόσο επειδή μου θυμίζει τους αγαπημένους Sisters Of Mercy και τους Mission (με τους οποίους άλλωστε περιόδευσαν το 2016). Ο ήχος των τραγουδιών του όμως είναι πιο σύνθετος, αφού με βάση το gothic rock προσθέτει στοιχεία post punk, glam, ακόμα και industrial.
Άξιζε η αναμονή των εννιά χρόνων από το προηγούμενο studio album (αν και ανάμεσα – το 2013 – κυκλοφόρησε μια συλλογή με τραγούδια τους, κάποια remastered, κάποια remixed, κάποια σε νέα εκτέλεση, αλλά και με δυο νέα τραγούδια).
Ελπίζοντας να μην αργήσουν τόσο να βγάλουν δίσκο με καινούρια τραγούδια, έχω το Chasm τους σε αυτούς που ακούω περισσότερο τον τελευταίο καιρό.
Τραγούδι: Other Ghosts
#10 Riversea - "The Tide"
Είχα ακούσει και τον πρώτο δίσκο των Riversea, που είχε κυκλοφορήσει το 2012 και μου είχε αρέσει. Αλλά τα χρόνια πέρασαν και τους είχα σχεδόν ξεχάσει. Και να, που 6 χρόνια μετά, βγαίνει ο νέος τους δίσκος με τίτλο "The Tide" και μου αρέσει περισσότερο από τον πρώτο.
Αυτό το project του Marc Atkinson (φωνητικά, κιθάρες) και του Brendan Eyre (πλήκτρα) – με τη βοήθεια και άλλων εξαίρετων μουσικών - σίγουρα θα μας χαρίσει στο μέλλον κι άλλες όμορφες στιγμές σαν κι αυτές του The Tide, γεμάτες με ατμοσφαιρικό progressive rock.
Προς το παρόν, παίρνουμε μια γεύση από το φετινό τους album!
Τραγούδι: Blasphemy
Και μια συμπληρωματική λίστα:
Leon Bridges - Good Thing
Anna Von Hausswolff - Dead Magic
Lunatic Soul - Under The Fragmented Sky
Curse Of Lono - As I Fell
Richard Thompson - 13 Rivers
Judy Dyble - Earth Is Sleeping
Rolling Blackouts Coastal Fever - Hope Downs
Editors - Violence
The Struts - Young & Dangerous
Kimberose - Chapter One
Courtney Barnett - Tell Me How You Really Feel
Midas Fall - Evaporate
Black Rebel Motorcycle Club - Wrong Creatures
Ray Lamontagne - Part Of The Light
Ah! Kosmos - Beautiful Swamp
Baxter Dury, Etienne De Crecy, Delilah Holliday - B.E.D.
Hugh Cornwell - Monster
Kurt Vile - Bottle It In
Ακόμα έβγαλαν δίσκο και αρκετοί παλιοί μας γνώριμοι, όπως οι...:
Paul McCartney - Egypt Station
Marianne Faithfull - Negative Capability
Paul Simon - In The Blue Light
Elvis Costello & The Imposters - Look Now
Dave Davies - Decade
David Crosby - Here If You Listen
Kim Wilde - Here Come the Aliens
Paul Weller - True Meanings
...και άλλοι παλιοί και λιγότερο παλιοί.
Μετά από τη δεκάδα έχω και κάποιους ακόμα που ξεχώρισα από τη φετινή σοδιά.
#1 Riverside - Wasteland
Φυσιολογικό είναι να έχω στην πρώτη θέση των πιο αγαπημένων μου δίσκων αυτής της χρονιάς, αυτόν από τους Riverside, αφού αυτοί είναι ίσως το πιο αγαπημένο μου από τα progressive groups του 21ου αιώνα!
Να θυμίσω ότι είναι Πολωνοί και δημιουργήθηκαν το 2001. Ψυχή του συγκροτήματος είναι ο Mariusz Duda που η φωνή του είναι ένα καταλυτικό στοιχείο στα τραγούδια τους.
Παίζουν ατμοσφαιρικό progressive με στοιχεία metal και ηχογράφησαν τον πρώτο τους δίσκο το 2003. Είναι όλα τα μέλη του group εξαιρετικοί μουσικοί, αλλά δυστυχώς ένας από αυτούς, ο κιθαρίστας Piotr Grudzinski έφυγε πρόωρα το 2016 σε ηλικία 40 ετών! Τότε αντιμετώπισαν ένα δίλημμα: αν έπρεπε να το διαλύσουν ή να συνεχίσουν ως τρίο. Τελικά αποφάσισαν να συνεχίσουν.
Κι έτσι, εφέτος, δυο χρόνια μετά το θλιβερό γεγονός κυκλοφόρησαν το Wasteland - το 7ο studio album τους - το οποίο σε κάποια από τα τραγούδια του φανερώνει μια μελαγχολία.
Τραγούδι: River Down Below (με αγαπημένο video!)
Αν και είναι μόλις ο δεύτερος δίσκος τους (δυο χρόνια μετά τον πρώτο), το ταλαντούχο αυτό τρίο που ξεκίνησε από το Los Angeles το 2011 έχει καταφέρει να κάνει αίσθηση. Εντύπωση κάνει ο πλούσιος ήχος των τραγουδιών τους - παρά το γεγονός ότι είναι μόνο τρεις μουσικοί - καθώς και η ισορροπημένη χρήση των blues ρυθμών στον rock ήχο τους (με πινελιές Americana) που έχουν κάνει τα τραγούδια του album (όλα δικές τους συνθέσεις) να ακούγονται ευχάριστα και με ιδιαίτερο ενδιαφέρον.
Τραγούδι: Life To Fix
Το 5ο studio album του rock group από το Nashville έχει λάβει αντικρουόμενες κριτικές. Η μουσική βέβαια είναι οπωσδήποτε θέμα γούστου. Είναι αλήθεια ότι το στυλ της μουσικής των All Them Witches έχει αλλάξει κάπως από το όχι και τόσο μακρινό 2012, όταν κυκλοφόρησαν τον πρώτο τους δίσκο.
Ίσως ξενίζει κάποιους κριτικούς το γεγονός ότι αυτό το album είναι πιο εμπορικό. Γι'αυτό όμως ακούγεται και πιο ευχάριστα ολόκληρο.
Τραγούδι: Diamond
To Delta, ο 4ος δίσκος των Mumford & Sons έχει εγκαταλείψει κάποια folk και country στοιχεία που είχαν οι προηγούμενοι τρεις κι έχει μετακινηθεί σε χώρους που μέχρι πριν λίγο καιρό κάλυπταν οι U2 και οι Coldplay. Έτσι, όποιος – όπως εγώ – είχε απογοητευτεί από τις τελευταίες ηχογραφήσεις αυτών των δυο αγαπημένων μέχρι πρότινος συγκροτημάτων, έχει την εναλλακτική: λέγεται Mumfords & Sons.
To Delta μπορούμε να το χαιρόμαστε για τρία χρόνια, αφού τόσο είναι το διάστημα που μεσολαβεί ανάμεσα στις κυκλοφορίες των δίσκων τους από το 2009 και μετά.
Το Guiding Light είναι πολύ όμορφο τραγούδι και δικαιολογημένα το διάλεξαν για πρώτο single.
Τραγούδι: Guiding Light
Θα μπορούσε να μην είναι ευχάριστος και να είναι βαρετός αυτός ο ο μουρμουριστός τρόπος που τραγουδάει ο Erik “Ripley” Johnson, frontman, τραγουδιστής και κιθαρίστας του group των Wooden Shjips. Όμως δεν είναι! Κάθε άλλο! Κι αυτό συμβαίνει ίσως, επειδή ταιριάζει με αυτό το ιδιαίτερο μινιμαλιστικό ψυχεδελικό/πειραματικό rock που παίζει αυτό το τετραμελές αμερικανικό συγκρότημα, που πολλοί το έχουν παρομοιάσει με τους Velvet Underground, τους Suicide και τους Doors!
Το φετινό τους album «V.» είναι το 5ο που κυκλοφόρησαν από το 2006, όταν πρωτοξεκίνησαν από το San Francisco. Πρόκειται για έναν δίσκο που αν σου αρέσει ένα τραγούδι, σου αρέσουν όλα. Τουλάχιστον αυτό συμβαίνει με μένα.
Τραγούδι: Already Gone
#6 Phosphorescent - C'est La Vie
Το φετινό album του Phosphorescent (δηλαδή του Matthew Houck) που κυκλοφόρησε 15 χρόνια μετά το πρώτο του, είναι οπωσδήποτε και το καλύτερό του μέχρι τώρα. Ίσως τον επηρέασαν θετικά οι αλλαγές στη ζωή του αλλά και το αίσιο τέλος μετά την πρόσφατη περιπέτεια που είχε με την υγεία του.
Η φωνή του έχει ένα νοσταλγικό και κάπως ονειρικό στυλ, τα τραγούδια του δίσκου πάντως βγάζουν μια αισιοδοξία. Είναι ένα album που ακούς ευχάριστα από την αρχή μέχρι το τέλος.
Τραγούδι: There From Here
Στην 7η θέση αυτού του καταλόγου βρίσκεται ο καινούριος προσωπικός δίσκος του Billy Gibbons.
Είναι ο 2ος σόλο δίσκος του μέλους αυτού των ZZ Top και μοιάζει να έρχεται να καλύψει το κενό της πολύχρονης δισκογραφικής απουσίας του group.
Μετά το πρώτο του album που κυκλοφόρησε πριν 3 χρόνια με τίτλο Perfectamundo και είχε αφροκουβανικές επιρροές, με το "The Big Bad Blues" που κυκλοφόρησε πριν τρεις μήνες επανέρχεται δριμύτερος στα blues και θυμίζει τον ήχο που είχαν στο ξεκίνημά τους οι ZZ Top. Περιέχει επτά καινούρια τραγούδια και τέσσερεις διασκευές (δύο επιτυχίες του Muddy Waters και δύο του Bo Diddley).
Παρόλο που για το 2019 έχει προγραμματιστεί περιοδεία των ZZ Top για να γιορτάσουν τα 50 χρόνια τους στη μουσική, ο Billy Gibbons δεν μένει άπρακτος, αλλά συνεχίζει να γράφει μουσική.
Τραγούδι: Let The Left Hand Know
Υπάρχουν κάποια είδη μουσικής που δεν τα παρακολουθώ ιδιαίτερα, αλλά δεν χάνω την ευκαιρία να τα ακούσω όταν προκύψει. Και τυχαίνει δυο τρία "περίεργα" albums κάθε χρόνο να με τραβάνε ιδιαίτερα. Έγινε πέρσι, έγινε και φέτος. Όπως αυτό το μινιμαλιστικό post-punk στυλ που παίζει στον πρώτο του δίσκο με τίτλο “Endless Scroll” αυτό το περίεργο κουιντέτο από την Νέα Υόρκη, οι Bodega. Έχουν δυο βασικές φωνές, μια ανδρική και μια γυναικεία, που είτε εναλλάσσονται, είτε τραγουδούν συγχρόνως. Και ο πρωτόγονος ρυθμός τους, τους συνοδεύει εθιστικά.
Εν τω μεταξύ στους στίχους τους καταπιάνονται και με θέματα που απασχολούν τον κόσμο, όπως τα κομπιουτερίστικα και τα social media, ο φασισμός, ο φεμινισμός κ.ά. Τα τραγούδια τους είναι σχετικά μικρής διάρκειας και όταν τελειώνουν σε αφήνουν διψασμένο και σε αναγκάζουν, είτε να πας αμέσως στο επόμενο τραγούδι, είτε να ξανακούσεις το ίδιο.
Τραγούδι: Jack In Titanic
Ίσως το Chasm, ο καινούριος δίσκος των Awakening (δημιούργημα του Νοτιοαφρικανού μουσικού Ashton Nyte, που πλέον δραστηριοποιείται στην Αμερική) να μου αρέσει τόσο επειδή μου θυμίζει τους αγαπημένους Sisters Of Mercy και τους Mission (με τους οποίους άλλωστε περιόδευσαν το 2016). Ο ήχος των τραγουδιών του όμως είναι πιο σύνθετος, αφού με βάση το gothic rock προσθέτει στοιχεία post punk, glam, ακόμα και industrial.
Άξιζε η αναμονή των εννιά χρόνων από το προηγούμενο studio album (αν και ανάμεσα – το 2013 – κυκλοφόρησε μια συλλογή με τραγούδια τους, κάποια remastered, κάποια remixed, κάποια σε νέα εκτέλεση, αλλά και με δυο νέα τραγούδια).
Ελπίζοντας να μην αργήσουν τόσο να βγάλουν δίσκο με καινούρια τραγούδια, έχω το Chasm τους σε αυτούς που ακούω περισσότερο τον τελευταίο καιρό.
Τραγούδι: Other Ghosts
Είχα ακούσει και τον πρώτο δίσκο των Riversea, που είχε κυκλοφορήσει το 2012 και μου είχε αρέσει. Αλλά τα χρόνια πέρασαν και τους είχα σχεδόν ξεχάσει. Και να, που 6 χρόνια μετά, βγαίνει ο νέος τους δίσκος με τίτλο "The Tide" και μου αρέσει περισσότερο από τον πρώτο.
Αυτό το project του Marc Atkinson (φωνητικά, κιθάρες) και του Brendan Eyre (πλήκτρα) – με τη βοήθεια και άλλων εξαίρετων μουσικών - σίγουρα θα μας χαρίσει στο μέλλον κι άλλες όμορφες στιγμές σαν κι αυτές του The Tide, γεμάτες με ατμοσφαιρικό progressive rock.
Προς το παρόν, παίρνουμε μια γεύση από το φετινό τους album!
Τραγούδι: Blasphemy
Leon Bridges - Good Thing
Anna Von Hausswolff - Dead Magic
Lunatic Soul - Under The Fragmented Sky
Curse Of Lono - As I Fell
Richard Thompson - 13 Rivers
Judy Dyble - Earth Is Sleeping
Rolling Blackouts Coastal Fever - Hope Downs
Editors - Violence
The Struts - Young & Dangerous
Kimberose - Chapter One
Courtney Barnett - Tell Me How You Really Feel
Midas Fall - Evaporate
Black Rebel Motorcycle Club - Wrong Creatures
Ray Lamontagne - Part Of The Light
Ah! Kosmos - Beautiful Swamp
Baxter Dury, Etienne De Crecy, Delilah Holliday - B.E.D.
Hugh Cornwell - Monster
Kurt Vile - Bottle It In
Ακόμα έβγαλαν δίσκο και αρκετοί παλιοί μας γνώριμοι, όπως οι...:
Paul McCartney - Egypt Station
Marianne Faithfull - Negative Capability
Paul Simon - In The Blue Light
Elvis Costello & The Imposters - Look Now
Dave Davies - Decade
David Crosby - Here If You Listen
Kim Wilde - Here Come the Aliens
Paul Weller - True Meanings
...και άλλοι παλιοί και λιγότερο παλιοί.
0 comments:
Post a Comment
Note: Only a member of this blog may post a comment.