September 24, 2021
0

Ένα από τα ελάχιστα ιταλικά συγκροτήματα που θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως supergroup ήταν αυτό των IL VOLO, έστω κι αν η διάρκειά τους ήταν μόνο για δυο χρόνια (1974-1075), κατά τα οποία ηχογράφησαν ισάριθμα LPs, ένα κάθε χρόνο. Supergroup με την έννοια ότι το αποτελούσαν μουσικοί που είχαν γίνει γνωστοί τα προηγούμενα χρόνια λόγω της συμμετοχής τους σε άλλα ιταλικά groups, ενώ και μετά την διάλυση των «Il Volo”, τα μέλη συνέχισαν κάνοντας επιτυχημένες καριέρες.

To group αποτελούσαν οι Alberto Radius (κιθάρα, τραγούδι) και Gabriele Lorenzi (πλήκτρα, organ, harpsichord) που έπαιζαν στους Formula 3, ο Mario Lavezzi (κιθάρα, μαντολίνο, φωνητικά) από τους Flora Fauna e Cemento και τους Camaleonti, ο Bob Callero (μπάσο – στο album αναγράφεται ως “Olov”) από τους Osage Tribe και τους Duello Madre, ο Gianni Dall’Aglio (ντραμς) από τους I Ribelli και ο Vince Tempera (πιάνο, πλήκτρα) από τους Pleasure Machine.
Φυσικό είναι λοιπόν, οι δυο δίσκοι που ηχογράφησαν (το 1974 με τίτλο το όνομά τους και το 1975 με τίτλο «Essere O Non Essere») να ξεχωρίζουν για το εξαιρετικό παίξιμο των μουσικών, ενώ και οι συνθέσεις είναι εφάμιλλες των καλύτερων της εποχής εκείνης. Άλλωστε οι στίχοι τους είναι του Mogol, του στιχουργού των μεγάλων επιτυχιών του Lucio Battisti.
Ο πρώτος δίσκος έχει ήχο που θυμίζει PFM και E.L.P., ενώ ο δεύτερος – με instrumental κομμάτια, εκτός από ένα – κλίνει περισσότερο προς King Crimson.
To "Il Canto Della Preistoria (Molecole)" που διάλεξα είναι από τον πρώτο τους δίσκο. Το μειονέκτημα που βρίσκω στα τραγούδια αυτού του album είναι ότι θα ήθελα να κρατούσαν περισσότερο. Κανένα δεν κρατάει πάνω από πέντε λεπτά, με αποτέλεσμα να με αφήνουν ανικανοποίητο.

0 comments:

Post a Comment

Note: Only a member of this blog may post a comment.


Visitors