ΙΤΑΛΙΚΟ PROGRESSIVE ROCK: 𝐏𝐫𝐞𝐦𝐢𝐚𝐭𝐚 𝐅𝐨𝐫𝐧𝐞𝐫𝐢𝐚 𝐌𝐚𝐫𝐜𝐨𝐧𝐢 (𝐏𝐅𝐌)

Τους Premiata Forneria Marconi (#PFM για συντομία και διευκόλυνση των μη ιταλόφωνων) πιστεύω πως τους έχουν ακουστά ακόμα και οι προσκολλημένοι στο αγγλόφωνο rock. Κι αυτό επειδή έχουν κυκλοφορήσει δίσκους τους και με αγγλικό στίχο.

Η μπάντα σχηματίστηκε το 1970 στο Μιλάνο όταν τα μέλη των «I Quelli» (ο κιθαρίστας Franco Mussida, ο μπασίστας Giorgio Piazza, ο κιμπορντίστας Flavio Premoli και ο ντράμερ Franz Di Cioccio) συνάντησαν τον Mauro Pagani (φλάουτο, βιολί) του συγκροτήματος των Dalton και αποφάσισαν να κάνουν ένα νέο πιο προχωρημένο ξεκίνημα.

Με τις πρώτες live εμφανίσεις τους ξεχώρισαν, ενώ το πρώτο τους single με τα τραγούδια «La carrozza di Hans» και «Impressioni di Settembre» έδωσε το στίγμα της μουσικής τους, που ήταν η προσθήκη στον rock ήχο τους στοιχείων κλασικής μουσικής αλλά και από το παραδοσιακό ιταλικό τραγούδι.

Η ιστορία τους είναι μεγάλη, όπως και η δισκογραφία τους σε albums που εκτείνεται από το 1972 μέχρι σήμερα …και συνεχίζουν (παρά τις αναπόφευκτες κατά καιρούς αλλαγές στη σύνθεσή τους).

Τα επιτεύγματά τους αρκετά. Είναι το μόνο ιταλικό group που μπήκε στα charts της Αμερικής και της Αγγλίας, το μόνο που συμμετείχε στο φεστιβάλ Reading, το πρώτο ιταλικό group που χρησιμοποίησε συνθεσάιζερ, και αυτό που συνεργάστηκε με μεγάλα ονόματα του rock, όπως ο Ian Anderson και ο Peter Hammil, …και άλλα πολλά.

To τραγούδι "Impressioni Di Settembre" υπάρχει και στο πρώτο τους LP που κυκλοφόρησε το 1972 με τίτλο "Storia di un minuto".

Και μια πιο πρόσφατη live εκτέλεση του Impressioni Di Settembre

Υπάρχει και η ιστορία της συνάντησης του group με τον Greg Lake των Emerson, Lake and Palmer:

Όταν οι Emerson Lake and Palmer περιόδευαν στην Ιταλία το 1972, κάποιος έδωσε στον Greg Lake να ακούσει μια κασέτα με τραγούδια ενός ιταλικού progressive group που λεγόταν Premiata Forneria Marconi. ‘Οταν άκουσε τα τραγούδια ο Greg Lake έπαθε πλάκα. Μόλις γύρισε στο Λονδίνο, τηλεφώνησε στον manager του group, τον Franco Mamone και του είπε, όπως θυμάται και διηγείται ο ντράμερ και τραγουδιστής των PFM o Franz Di Cioccio : «Δεν μπορώ να πιστέψω ότι μπορούν να παίξουν τόσο καλά. Δεν είναι δυνατόν. Ούτε οι King Crimson δεν παίζουν το 21st Century Schizoid Man όπως αυτοί». Είπε ότι ήθελε να τους δει να παίζουν live. Έτσι τον Δεκέμβριο του 1972 πέταξε στη Ρώμη για να τους παρακολουθήσει στην παρουσίαση του δίσκου τους Per Un Amico. Μάλιστα ανέβηκε στη σκηνή κι έπαιξε μαζί τους στο encore της συναυλίας τους.
Λίγους μήνες αργότερα, οι Emerson Lake and Palmer κάλεσαν τους PFM στο Λονδίνο για να παίξουν στο ABC Theatre, που χρησιμοποιούσαν οι ίδιοι για τις πρόβες τους. Ενθουσίασαν τους πάντες. Όταν τελείωσαν την εμφάνισή τους πήγε ο Greg Lake και τους είπε: «Κάνουμε μια εταιρεία δίσκων, την Manticore και θα θέλαμε να υπογράψετε σ’αυτήν». Είπε πάλι ότι του θύμιζαν τους King Crimson, αλλά επειδή ήταν Ιταλοί έβαζαν ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό στο παίξιμό τους.
Τα αγγλικά μουσικά έντυπα δεν ήξεραν πώς να τους αντιμετωπίσουν. Γι’αυτά Ιταλία σήμαινε όπερα, Βέρντι και κλασική μουσική. Πρώτη φορά άκουγαν Ιταλούς να παίζουν progressive rock.
Στην Manticore τους σύντμησαν το όνομα στο πιο βολικό για τους Άγγλους PFM και ανέθεσαν στον στιχουργό των King Crimson, τον Pete Sinfield, να γράψει αγγλικούς στίχους στα τραγούδια του album “Per Un Amico”. O δίσκος κυκλοφόρησε τον Οκτώβριο του 1973 με τίτλο «Photos Of Ghosts» οδηγώντας για πρώτη φορά ένα ιταλικό rock group στο Billboard.