«Three coins in the fountain»: Εικόνα και ήχοι από το 1954

Εχθές μου ήλθε η επιθυμία να δω ταινία στο παραμελημένο τα τελευταία χρόνια DVD player. Ψάχνοντας τα παλιά dvds που δεν είχα δει, στάθηκα σε μια πολύ παλιά ταινία, που διαβάζοντας την υπόθεσή της, είδα ότι διαδραματίζεται στην Ιταλία και πιο συγκεκριμένα στη Ρώμη (την είδα λόγω της γνωστής μου συμπάθειας στη χώρα και όχι λόγω της σχεδόν αδιάφορης για μένα υπόθεσής της). Τίτλος της «Three coins in the fountain», τίτλος που μου θύμιζε τραγούδι που είχα ακούσει από τον Frank Sinatra. Αφού την είδα, σκέφτηκα να ψάξω να βρω περισσότερα γι’αυτήν και κυρίως για το τραγούδι. Αυτή είναι λοιπόν η ιστορία του:

Ήταν αρχές της δεκαετίας του 50, όταν ο Jule Styne και ο Sammy Cahn δέχτηκαν την πρόσκληση του παραγωγού Sol C. Siegel της Fox, που τους ρώτησε αν μπορούν να γράψουν ένα κομμάτι για ένα νέο φιλμ. Το μόνο που πρόσθεσε ήταν ότι επρόκειτο για μια ταινία με προσωρινό τίτλο «We believe in love», που ήδη είχε γυριστεί στην Ιταλία. Η υπόθεσή της αναφέρεται σε τρεις κοπέλες που ζουν στη Ρώμη και ρίχνουν κάθε χρόνο νομίσματα σ’ ένα συντριβάνι, την Fontana Di Trevi, ελπίζοντας να βρουν τον άντρα της ζωής τους.

Ο παραγωγός Sol Siegel (1903-82) που είχε στο ενεργητικό του αρκετές επιτυχημένες εμπορικά ταινίες, πίστευε ότι είχε μια υποψήφια αποτυχία στα χέρια του και, ίσως, ένα εμπορικό τραγούδι θα την έσωζε. Όταν ο Styne ακούει ότι κατά το σενάριο οι πρωταγωνίστριες πετούν νομίσματα στο σιντριβάνι, ρωτά: «Γιατί δεν ονομάζετε το έργο “Three coins in the fountain”;» Ο Siegel αναρωτάται αν θα μπορούσαν να γράψουν ένα τραγούδι μ’ αυτόν τον τίτλο. Και ο Cahn, που είχε τη φήμη του πιο γρήγορου στιχουργού στο Hollywood, σπεύδει να τον καθησυχάσει: «Είναι πιο εύκολο από το να γράψουμε κάτι για το “We believe in love”» Στις 2 μ.μ. ο Sammy Cahn σκύβει στη γραφομηχανή του και τυπώνει τους τέσσερις πρώτους στίχους. Δίνει τους στίχους στον Styne, και 20 λεπτά αργότερα είναι έτοιμη η μελωδία. 

Ο παραγωγός Daryl Zanuck ήθελε να ακούσει το κομμάτι σε δοκιμαστική ηχογράφηση. Όταν ο Σπύρος Σκούρας (1893-1971), το αφεντικό της 20th Century Fox στη Νέα Υόρκη, μαθαίνει για την αλλαγή του τίτλου, παρατηρεί: «Γιατί να χάσουμε μια καλή λέξη (και εμπορική) όπως το “Love” από τον τίτλο;» Ο Styne τον πείθει, λέγοντας ότι θα βάλουν τον Sinatra να το ηχογραφήσει. Έτσι παρών στην ηχογράφηση ήταν κι ο διάσημος Ελληνοαμερικάνος, που υπήρξε πρόεδρος της Fox από το 1943-62, και ο άνθρωπος που έφερε το Cinemascope στην 7η τέχνη. Ο Cahn ζητά από τον Sinatra να το ερμηνεύσει και από τον Lionel Newman να κάνει την ενορχήστρωση. Ο Lionel, που είχει κλείσει ήδη για άλλη του δουλειά μια 60μελή ορχήστρα, προθυμοποιήθηκε να την χρησιμοποιήσει και γι’αυτόν τον σκοπό. Ο Sinatra, όταν ανοίγει την πόρτα και βλέπει τους 60 μουσικούς, μένει άναυδος, γιατί περίμενε ότι στο δοκιμαστικό θα ήταν το πολύ πολύ 4-8 μουσικοί. Το ηχογραφεί, όμως, και η Fontana di Trevi της Ρώμης περνάει - χάρη στο τραγούδι και τη σκηνή του φιλμ, όπου οι τρεις κοπέλες κάνουν την ευχή τους στο συντριβάνι - στην αθανασία. Και ακόμα η σύνθεση χαρίζει στην ταινία ένα από τα δύο Όσκαρ (το άλλο ήταν για τη φωτογραφία) που απέσπασε.

Η ταινία «Three coins in the fountain» κυκλοφόρησε το 1954 και απέφερε 4.800.000 δολάρια για την 20th Century Fox (ήταν μέσα στις 15 πιο εμπορικές της χρονιάς) και πολλά χρήματα για τους δημιουργούς του ομώνυμου τραγουδιού (που είχαν το 50% των δικαιωμάτων).

Μολονότι ο Sinatra ακούγεται στην υπόκρουση του «Three coins in the fountain», πρώτοι πρόλαβαν και κυκλοφόρησαν σε δίσκο το ομώνυμο τραγούδι οι Four Aces (με ερμηνευτή τον Al Alberts), συνοδευόμενοι από την ορχήστρα Jack Pleis, που είχαν και τη δημοφιλέστερη έκδοση (No1 το 1954 στο Billboard για μία εβδομάδα και χρυσός δίσκος). Η εκτέλεση του Frank Sinatra (No4/1954 - με την ορχήστρα Nelson Riddle) ήρθε δεύτερη, μολονότι ήταν η πρωτότυπη. Επίσης τα επόμενα χρόνια το ηχογράφησαν πολλοί άλλοι ακόμα.