ΙΤΑΛΙΚΟ PROGRESSIVE ROCK: 𝗢𝗦𝗔𝗡𝗡𝗔, ένα από τα κορυφαία ιταλικά progressive groups

Η ΕΠΕΤΕΙΟΣ

Στις 10 Αυγούστου 1971 κυκλοφόρησε το πρώτο LP των Osanna με τίτλο L’Uomo, ένας δίσκος που με την πάροδο του χρόνου άφησε ένα ισχυρό αποτύπωμα στο ιταλικό progressive rock.

Πρόσφατα, για να γιορτάσει την επέτειο των 50 χρόνων από την κυκλοφορία του εμβληματικού αυτού δίσκου, ο Lino Vairetti, που ήταν η ψυχή αυτού του ναπολιτάνικου rock group, κυκλοφόρησε ένα βιβλίο με τις εμπειρίες του από το ταξίδι του στο χώρο του progressive (το εξώφυλλο, δίπλα). Ακόμα, τον Αύγουστο κυκλοφόρησε ένα box set που περιέχει ένα καινούριο album του ίδιου με τίτλο «Il Diedro Del Mediterraneo» μαζί με μια ταινία με τίτλο Osannaples, αφιερωμένη στο group, που σκηνοθέτησε η Deborah Farina.

ΠΩΣ ΑΡΧΙΣΑΝ ΟΛΑ

Ο Lino Vairetti έφτιαξε το 1965 το πρώτο του group, τους Shades. Έπαιζαν κυρίως διασκευές των Equipe 84, καθώς ο Maurizio Vandelli ήταν το πρώτο του είδωλο.

Μετά έφτιαξε τους Samuel Bad Group που έπαιζαν ρυθμική pop και rhythm & blues, ενώ το 1967 μαζί με τον Carlo Fagiani, τον Enzo Petrone και τον Lino Ajello έφτιαξε τους  Volti di Pietra με ρεπερτόριο τραγούδια των Kinks, Rolling Stones, Beatles, Deep Purple και Doors.

Το 1968 ο Vairetti και ο Fagiani με μερικούς αμερικανούς μουσικούς από την κοντινή βάση του ΝΑΤΟ, στη Napoli, έφτιαξαν τους What Four?, ένα ακόμα group που κράτησε λίγους μήνες με τον Vairetti να φτιάχνει στη συνέχεια με τον Tony Di Mauro τους Collegiali, ένα group που έπαιζε κάτι ανάμεσα σε beat και rock, ενώ επιτυχία γνώριζαν και με διασκευές του Jimi Hendrix.

To 1969 o Vairetti αναβιώνει τους Volti di Pietra παίζοντας τώρα Deep Purple και Traffic, αφού το νέο του είδωλο ήταν πλέον ο Steve Winwood, αλλά και ο Frank Zappa.

Στις αρχές του 1970 σημαδιακή είναι η γνωριμία του με τον Danilo Rustici που ήταν μέλος του group Le Mille e Una Notte. Και οι δυο έχουν την επιθυμία να πειραματιστούν με δικούς τους ήχους  και αυτό το κάνουν σχηματίζοντας με τους Massimo Guarino, Gianni Leone και Lello Brandi το group Città Frontale. Με δικά τους τραγούδια πλέον, αρχίζουν να γνωρίζουν μεγάλη ανταπόκριση από το κοινό της περιοχής τους.

H ΩΡΑ ΤΟΥ L’UOMO

Το album L'UOMO σηματοδοτεί τη γέννηση του rock στη Napoli, τουλάχιστον σε δισκογραφικό επίπεδο. Αν και στα τραγούδια του δίσκου μπορούν να ανιχνευτούν μεσογειακοί ήχοι, η μουσική των Osanna ακολουθεί κατά βάση τα αγγλο-αμερικανικά rock πρότυπα.

Το όνομα Osanna το πρότεινε ο φλαουτίστας Elio D’Anna που μπήκε στο group στα τέλη του 1970 ολοκληρώνοντας τον ήχο τους.

Έτσι την σύνθεση τους, που συμμετείχε στην πρώτη αυτή ηχογράφηση, αποτελούσαν πλέον οι Lino Vairetti (τραγούδι, ακουστική κιθάρα, πλήκτρα), Elio D'Anna (φλάουτο, σαξόφωνο), Danilo Rustici (κιθάρα, organ, φωνητικά), Lello Brandi (μπάσο) και Massimo Guarino (ντραμς, percussion).

Ο δίσκος κυκλοφόρησε στις 10 Αυγούστου του 1971. Πάντως τα περισσότερα από τα τραγούδια του, τα είχαν έτοιμα ο Danilo Rustici και ο Lino Vairetti από τις αρχές του 1970, όταν ήταν ακόμα στο group Città Frontale.

Το album περιέχει εννιά τραγούδια, τέσσερα στην α’πλευρά και πέντε στη β’. Αρχικά ηχογραφήθηκαν στο studio της ABC στη Napoli το πρώτο τρίμηνο του 1971. Η εταιρεία όμως δεν ενέκρινε την κυκλοφορία του LP κι έτσι οι Osanna βγήκαν στη γύρα με τα τραγούδια για να βρουν εταιρεία. Φτάνοντας στο Μιλάνο, γνώρισαν έναν γνωστό παραγωγό, τον Pino Tuccimei, ο οποίος τους προέτρεψε να λάβουν μέρος στο Caracalla Pop Festival, όπου ο ίδιος ήταν καλλιτεχνικός διευθυντής, καθώς και στο "Festival d’Avanguardia e Nuove Tendenze" του Viareggio. Σε αυτό το δεύτερο πήραν την πρώτη θέση μαζί με τους PFM και τη Mia Martini. Εκεί τους είδε/άκουσε η Fonit Cetra, που τους πίστεψε, υπέγραψε μαζί τους συμβόλαιο κι έκανε φροντισμένη παραγωγή.

Ο Lino Vairetti διηγείται πόσο εντυπωσιασμένα ήταν τα μέλη του group μπαίνοντας στο σύγχρονο studio της εταιρείας στο Μιλάνο, studio με τεράστια ιστορία, αφού σε αυτό ηχογραφούσαν γίγαντες της ιταλικής μουσικής όπως η Mina και ο Lucio Battisti. Όταν στάθηκαν μπροστά στα μικρόφωνα τα γόνατά τους τρέμανε από το δέος αμφιβάλλοντας αν διέθεταν την απαραίτητη εμπειρία για να σταθούν στο ύψος που απαιτούσε εκείνος ο χώρος! Σήμερα, λέει ο Vairetti, ακούγοντας τα τραγούδια του L’UOMO, διακρίνει ακόμα την ανασφάλεια αλλά και το ρίγος που τον διέτρεχε εκείνες τις στιγμές. Άλλωστε ήταν ακόμα παιδιά και ανάμεσα στους πρώτους που ηχογραφούσαν album αυτού του είδους, αφού ούτε οι PFM ούτε οι Banco del Mutuo Soccorso είχαν ηχογραφήσει ακόμα LP. Μετά από δυο χρόνια βέβαια, η κατάσταση είχε αλλάξει και το ιταλικό progressive rock είχε εδραιωθεί με σπουδαίους μουσικούς να το υπηρετούν.

Από αυτό το πρώτο τους LP κυκλοφόρησαν σε singles τα τραγούδια L'uomo και In un vecchio cieco. 

Η μπάντα είχε επίσης έντονη live δραστηριότητα με τα μέλη της να εμφανίζονται στη σκηνή με μακριά πανωφόρια και ζωγραφισμένα πρόσωπα. Η συνεργασία τους με θεατρικές ομάδες, τους βοήθησε ώστε να κάνουν ενδιαφέροντα shows, κάτι μοναδικό για την Ιταλία εκείνη την εποχή.

Ακόμα έπαιξαν με τους Genesis στις πρώτες ιταλικές περιοδείες τους και ποιος ξέρει αν τα δικά τους shows δεν ενέπνευσαν κάπως τον Peter Gabriel.

Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ

Οι επόμενοι δίσκοι των Osanna απέπνεαν εμπειρία και ωριμότητα, έχοντας και τη βοήθεια της τεχνολογίας στη μουσική, που εκείνη την περίοδο εξελισσόταν με ταχύτητα.

Ο δεύτερος δίσκος τους είχε τίτλο Preludio, Tema, Variazioni, Canzona, αλλά έμεινε πιο γνωστός ως Milano Calibro 9, από τον τίτλο της ταινίας, της οποίας αποτέλεσε το soundtrack. Αυτό το album δεν εξέλιξε τον ήχο τους αφού περιείχε λίγες συνθέσεις του group (μερικές καλές ωστόσο) και μερικά ορχηστρικά θέματα του συνθέτη Luis Bacalov.

Το τρίτο album τους με τίτλο Palepoli, που κυκλοφόρησε το 1973 θεωρείται και το καλύτερό τους. Palepolis ήταν το αρχαίο-ελληνικό όνομα της Napoli, από όπου προέρχονται τα μέλη του group. Περιέχει μόνο τρείς συνθέσεις. Το πρώτο τραγούδι με τίτλο “Oro Caldo” είναι μείγμα του τυπικού στυλ του group με λαϊκούς ναπολιτάνικους ήχους. Τα άλλα δυο τραγούδια δίνουν την δυνατότητα στα μέλη των Osanna να κάνουν επίδειξη των δεξιοτήτων τους. Δεν είναι τυχαίο που για πολλούς κριτικούς θεωρείται ένα από τα κορυφαία albums του ιταλικού progressive rock.

Δυστυχώς, τα πράγματα δεν συνέχισαν να πηγαίνουν το ίδιο καλά στη συνέχεια, αφού κατά τη διάρκεια της ηχογράφησης του επόμενου δίσκου τους, του Landscape of Life, κάποια μέλη αποχώρησαν. Ακούγοντας αυτό το album έχεις την εντύπωση ότι κάτι του λείπει, ίσως η ένταση του Palepoli. Στοχεύοντας μάλιστα στην ξένη αγορά - χωρίς επιτυχία, τελικά - τα πέντε από τα επτά τραγούδια του δίσκου είναι στα αγγλικά.

Τα μέλη που αποχώρησαν, ο Danilo Rustici και ο Elio D'Anna, με τον ντράμερ Enzo Vallicelli, πήγαν στην Αγγλία και σχημάτισαν τους Uno, ενώ ο Lino Vairetti και ο Massimo Guarino που έμειναν, ξαναζωντάνεψαν το group Città Frontale με νέους μουσικούς, και με αυτό το όνομα ηχογράφησαν ένα album το 1975 με τίτλο El Tor.

Τελικά, αφού τα δυο αυτά groups δεν τα πήγαν και τόσο καλά, το 1977 επανασυστάθηκαν οι Osanna, οι οποίοι με διαφοροποιήσεις κατά καιρούς στη σύνθεσή τους, συνέχισαν να ηχογραφούν - χωρίς την παλιά αίγλη - και υφίστανται μέχρι σήμερα.