Museo Rosenbach - "Zarathustra": ένα masterpiece του ιταλικού progressive

Ένα ακόμα αξιοπρόσεκτο album από τη σπουδαία σκηνή του ιταλικού progressive rock είναι τo Zarathustra των Museo Rosenbach. Να πούμε όμως, ότι την εποχή που κυκλοφόρησε, το 1973, υπήρξε μια δυσμένεια για το group, επειδή θεωρήθηκε ότι έκλινε προς την ακροδεξιά και αυτό συνέβαινε αφενός λόγω του θέματος του δίσκου, που ήταν αφιερωμένο στον Νίτσε και τις απόψεις του για τον «υπεράνθρωπο» (βασισμένο στο «Τάδε έφη Ζαρατούστρα»), αφετέρου επειδή στο εξώφυλλο του album, όπου εικονίζεται ένα κεφάλι που περιέχει κολάζ από διάφορες εικόνες, ανάμεσά τους υπάρχει και η μορφή του Μουσολίνι.

Και αυτοί ήταν οι λόγοι που – όπως θα ήταν φυσικό και για πολλούς από εμάς, αν ζούσαμε στην Ιταλία εκείνη ειδικά την εποχή – που το πλατύ κοινό αρνιόταν ακόμα και να το ακούσει. Όμως σήμερα που εστιαζόμαστε βασικά στη μουσική πλευρά του, αυτό το album θεωρείται ένα ορόσημο στο χώρο του progressive, χάρη στους εναλλασσόμενους μουσικούς ρυθμούς, στα riffs αλλά και στην στιβαρή φωνή του Stefano "Lupo" Galiffi, ενός από τους καλύτερους τραγουδιστές του ιταλικού progressive.

Την πρώτη πλευρά του LP καταλαμβάνει η σουίτα «Ζαρατούστρα», ενώ στη δεύτερη βρίσκουμε τρία τραγούδια, τα "Degli Uomini" (Περί ανθρώπων), "Della Natura" (Περί φύσης) και "Dell'Eterno Ritorno" (Περί της αιώνιας επιστροφής).

Σήμερα, το album εκτιμάται από όλους τους φίλους του progressive – και όχι μόνο του ιταλικού – ανεξάρτητα από κομματικές παρωπίδες, και οι κριτικοί το προτείνουν ως απαραίτητο στους φίλους του είδους, έστω και αν η δισκοθήκη τους έχει μόνο πέντε δίσκους ιταλικού progressive rock.

Όσο για το Group που είχε ξεκινήσει το 1971, διαλύθηκε το 1974 για να επανασυσταθεί το 1999 με τη νέα σύνθεση να περιέχει δυο μόνο από τα αρχικά μέλη. Κυκλοφόρησαν και κάποια albums με διαφοροποιημένο όμως ήχο - καμία σχέση με το Zarathustra.