WORLD MUSIC JOURNEY: Susana Baca, η Φωνή του Περού

Η Susana Baca θα μπορούσε να είναι το ίδιο διάσημη με την Aretha Franklin ή την Diana Ross αν είχε γεννηθεί στις ΗΠΑ. Έχει μια φωνή που σου γεμίζει την ψυχή, έχει γεμίσει θέατρα στη Λίμα, στη Νέα Υόρκη και στην Αβάνα, ενώ την λατρεύουν φίλοι της folk, της jazz, της ethnic και της latin μουσικής. Επειδή όμως είναι Περουβιανή (Αφρο-Περουβιανή για την ακρίβεια) υπηρετεί μια κουλτούρα κάπως περιφρονημένη από την αγγλόφωνη εμπορική μουσική αγορά, γεγονός που την περιορίζει στο λατινο-αμερικανικό κοινό.

Και το Περού όμως άργησε να την ανακαλύψει. Έπρεπε να δημιουργήσουν, η ίδια μαζί με τον σύζυγό της, μια δική τους εταιρεία, την Pregón την δεκαετία του 80, για να μπορέσουν να ηχογραφήσουν τα τραγούδια της, αρχικά μάλιστα σε κασέτες για οικονομικούς λόγους. Η πιο πλατιά αναγνώριση ήλθε για την Susana Baca το 1995, όταν η διασκευή της στο τραγούδι Maria Lando μπήκε στη συλλογή Afro-Peruvian Classics: The Soul of Black Peru.

Το 1997 κυκλοφόρησε το πρώτο προσωπικό της studio album στην εταιρεία του David Byrne. Στη συνέχεια πήρε τρία βραβεία Latin Grammy και αναγνωρίστηκε από το πλατύ κοινό η συμβολή της στην προώθηση της Αφρο-Περουβιανής μουσικής. Το 2011 έγινε Υπουργός Πολιτισμού, κι έγινε το πρώτο πρόσωπο με αφρικανικές ρίζες που καταλάμβανε υπουργική θέση.

Μεγάλωσε σε μια μουσική οικογένεια που ζούσε σε ένα φτωχό προάστιο της Λίμα. Οι δικοί της κι ένας οικογενειακός φίλος, ο γνωστός στο Περού μουσικός Chabuca Granda της δίδαξαν ότι η μόρφωση ήταν ο μόνος τρόπος να εξελιχθεί στον επαγγελματικό χώρο – τον μουσικό – που είχε διαλέξει. Από το 1989 μέχρι το 1991 έκανε με τον σύζυγό της – και σήμερα manager της – Ricardo Pereira αρκετά ταξίδια μελετώντας τη μουσική διαφόρων χωρών. Αυτά την βοήθησαν να καταλάβει την ιδιαιτερότητα της μαύρης Περουβιανής κουλτούρας σε αντίθεση με εκείνη της μουσικής άλλων χωρών. Κατέληξε να γίνει σοβαρή και παθιασμένη ερευνήτρια της Περουβιανής μουσικής ταυτότητας.

Συχνά την συγκρίνουν με την Cesaria Evora – και όχι μόνο επειδή τραγουδούν και οι δυο ξυπόλητες, αλλά και επειδή τα τραγούδια τους βγάζουν μια ευχάριστη διάθεση ακόμα και όταν έχουν μελαγχολικό θέμα. Έτσι και το τραγούδι της Lamento Negro, από το ομότιτλο βραβευμένο το 2001 album της αρχίζει με μια σύντομη διήγηση για μια ζωή που θυσιάστηκε στη σκλαβιά συνεχίζοντας με αυξανόμενο ρυθμό για να καταλήξει σε μια κραυγή για τις ζωές που χάνονται στη σκλαβιά.

Ο πιο πρόσφατος δίσκος της έχει τίτλο Palabras Urgentes και κυκλοφόρησε από την Real World. Στα δέκα τραγούδια του δίσκου βρίσκουμε την Baca να μάχεται ακόμα εκφράζοντας συναισθήματα που τονίζουν τη σύνδεση βασάνων και αντίστασης. Ηχογραφήθηκε στο σπίτι της στο Cañete με την ίδια να μαγειρεύει για τους μουσικούς και τους παραγωγούς που συμμετείχαν. Στο album βρίσκουμε ρυθμούς και μελωδίες από την Αργεντινή και το Puerto Rico που εμπνεύστηκε από άτομα που γνώρισε σε αυτές τις χώρες.

FULL ALBUM: