Οι Canzoniere Grecanico Salentino (CGS) σχηματίστηκαν το 1975 από τη συγγραφέα Rina Durante. Έδρα τους είναι το Lecce, η μεγαλύτερη πόλη της περιοχής του Salento στη Νότια Ιταλία (είναι στο «τακούνι» της ιταλικής «μπότας»). Υπηρετούν το παραδοσιακό μουσικό είδος του ιταλικού νότου που χρησιμοποιεί την διάλεκτο grecanico, βασισμένο στον λαϊκό χορό pizzica που ξεκίνησε από αυτήν ακριβώς την περιοχή. Θεωρείται ως το πιο χαρακτηριστικό συγκρότημα του είδους και οπωσδήποτε έχει την μεγαλύτερη πορεία, χρονικά. Το group κάνει περιοδείες όχι μόνο στην Ιταλία, αλλά και στην υπόλοιπη Ευρώπη, καθώς και στις ΗΠΑ, τον Καναδά και σε χώρες της Μέσης Ανατολής. Την ομάδα σήμερα καθοδηγεί και διευθύνει ο βιολιστής και ντράμερ Mauro Durante που διαδέχτηκε τον πατέρα του Daniele Durante το 2007.
To group έχει συνεργαστεί στο παρελθόν με μουσικούς προερχόμενους από διαφορετικά είδη. Ανάμεσά τους είναι οι Ballaké Sissoko, Ibrahim Maalouf, Piers Faccini, ο συνθέτης και πιανίστας Ludovico Einaudi, καθώς και ο ντράμερ των Police Stewart Copeland. Χάρη σ’αυτές τις συνεργασίες, οι CGS έχουν βάλει και αρκετά σύγχρονα στοιχεία στη μουσική τους.
Τα περισσότερα από τα τραγούδια τους είναι μουσική για χορό. Τον παραδοσιακό χορό της περιοχής του Salento, γνωστό ως pizzica ή – όπως ονομάζεται πιο πρόσφατα - ως taranta. Αυτός ο χορός συνδέεται με ένα τοπικό πολιτιστικό φαινόμενο, τον ταραντισμό (tarantismo). Συνήθως, χορεύεται ανάμεσα σε έναν άνδρα και μια γυναίκα, που προσποιούνται ότι φλερτάρουν. Αυτή είναι η αρχοντική ερωτική ταραντέλα. Υπάρχει και η «θεραπευτική» ταραντέλα, η οποία μοιάζει με τελετουργία, κατά την οποία το «θύμα» που δαγκώθηκε από την ταραντούλα, υποτίθεται ότι γιατρεύεται χορεύοντας με τον φρενήρη ρυθμό της pizzica, της τοπικής μορφής της ταραντέλας.
Οι Canzoniere Grecanico Salentino έχουν κυκλοφορήσει 19 albums, αλλά μεγαλύτερη ενέργεια βγάζουν στις ζωντανές τους εμφανίσεις όταν το κοινό παρασύρεται και χορεύει μαζί τους.
Την σύνθεσή τους αποτελούν σήμερα οι: Mauro Durante (φωνητικά, βιολί, κρουστά), Alessia Tondo (τραγούδι), Giulio Bianco (ιταλική πίπιζα, φισαρμόνικα, φλάουτο), Massimiliano Morabito (ακορντεόν), Emanuele Licci (φωνητικά, κιθάρα, μπουζούκι), Giancarlo Paglialunga (φωνητικά), Silvia Perrone (χορός) .
Λίγα λόγια για τον ταραντισμό:
Πρόκειται σίγουρα για το κυρίαρχο πολιτιστικό φαινόμενο, όχι μόνο του Salento, αλλά και του μεγαλύτερου τμήματος της νότιας Ιταλίας. Χορευτική έκφρασή του είναι η ταραντέλα που θεωρείται ότι προκύπτει από το αποτέλεσμα του δαγκώματος της ταραντούλας που οδηγεί το θύμα της σε μια κατάσταση έντονης διεγερσιμότητας και έξαψης που μπορεί να ξεπεραστεί μόνο με ξέφρενο χορό.
Ο χορός αυτός, η ταραντέλα, είναι ουσιαστικά μια τελετουργία (κάτι σαν εξορκισμός) προκειμένου να θεραπευτεί το θύμα του δαγκώματος από την «ασθένεια» που του προκλήθηκε, με αποτέλεσμα μια αλλοιωμένη κατάσταση συνείδησης που ξεπερνιέται με τον χορό που συνοδεύεται από μουσική που καθοδηγείται από κρουστά, κυρίως το ταμπουρέλλο.
0 comments:
Post a Comment
Note: Only a member of this blog may post a comment.