ΙΤΑΛΙΚΟ PROGRESSIVE ROCK: Οι Delirium και ο Ivano Fossati

Περίπου 80 € (150.000 λιρέτες τότε). Aυτό ήταν το ποσό που στο τέλος της δεκαετίας του '60, ο νεαρός Ivano Fossati έπρεπε να διαθέσει για να αποκτήσει μια ηλεκτρική κιθάρα και έναν ημιεπαγγελματικό ενισχυτή.

Και ήταν προφανώς με αυτόν τον εξοπλισμό που έκανε εμφανίσεις στο "Christie's" στη Γένοβα, ένα club πολύ δημοφιλές στην περιοχή στα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 70. Και μετά από μια σύντομη εμπειρία ως μέλος των Garybaldi, μπήκε σε μια άλλη μπάντα, τους Sagittari

Οι Sagittari όμως ήταν ένα group περίεργο. Με αυτό το όνομα έπαιζαν σε χορευτικές αίθουσες, ενώ χρησιμοποιούσαν το όνομα Delirium για να κάνουν live εμφανίσεις παίζοντας rock.

Τελικά, ευτυχώς, παρέμειναν στο δεύτερο είδος και αυτό έγινε το 1971, όταν υπέγραψαν συμβόλαιο με τη Fonit-Cetra, με την οποία κυκλοφόρησαν ένα πρώτο – επιτυχημένο - single, με το "Canto di Osanna", σύνθεση του Ivano Fossati. 

Μετά από λίγο, ήλθε και η σειρά του πρώτου τους album με τίτλο "Dolce Acqua"*. Και όπως όλες οι κυκλοφορίες αυτού του είδους εκείνη την εποχή, έτσι και ο δίσκος των Delirium ήταν εγκεφαλικός και περίπλοκος. Ας όψονται οι King Crimson, που όλοι ήθελαν να τους μιμηθούν.

Αλλά σε κάθε περίπτωση, αυτό το πενταμελές group από την Γένοβα, που τα μέλη του ήταν φανατικοί οπαδοί και της jazz, κατάφεραν με έναν μαγικό τρόπο να μεταφέρουν τις νεανικές τους προτιμήσεις σε μια εξαιρετική δουλειά που ήταν μείγμα jazz και rock με προσθήκη και λίγων άλλων μουσικών στοιχείων. Πάντως, η ακρόαση του «Dolce Acqua» φαινόταν ως το μουσικό αποτέλεσμα ενός πολύ συμπαγούς και ομοιογενούς συγκροτήματος: τυχόν μειονέκτημα στο παίξιμο κάποιου οργάνου καλυπτόταν τέλεια από τον ενθουσιασμό των μελών του. Οπότε, ποιο ήταν το τελικό αποτέλεσμα; Ένα εξαιρετικό άλμπουμ τόσο ηχητικά, όσο και από έμπνευση. 

Η παραγωγή του δίσκου ήταν σχεδόν τέλεια: η ισορροπία των οργάνων εξαιρετική και οι ήχοι τους ευδιάκριτοι.

Το αποτέλεσμα αναδεικνύει τα προσόντα όλων των μελών της μπάντας: από το πανταχού παρόν φλάουτο του Fossati  μέχρι τα ξεσηκωτικά ντραμς του Peppino Di Santo. Επιπλέον, αναδεικνύονται οι μεγάλες και σημαντικές παρεμβάσεις της κιθάρας του Mimmo Di Martino, ενώ το μπάσο του Marcello Reale είναι πιο διακριτικό. Τα πλήκτρα του Ettore Vigo συμπληρώνουν την αρτιότητα του ήχου.

Εν ολίγοις, η ακρόαση του άλμπουμ φαίνεται τόσο ομοιογενής που δεν υποβαθμίζεται κανένα από τα τραγούδια του.

Κυκλοφόρησαν ακόμα ένα single με την μπαλάντα «Dolce Acqua» και το πιασάρικο «Favola O Storia Del Lago Di Kriss (Libertà)», του οποίου οι στίχοι αναφέρονται σε μια λίμνη που ήθελε να σπάσει τις όχθες της για να γνωρίσει τον γύρω κόσμο.

Ένα χρόνο μετά το Dolce Acqua, θα είναι η σειρά της τεράστιας επιτυχίας τους «Jesahel» (συμμετοχή τους στο Φεστιβάλ του Sanremo το 1972), μια επιτυχία που ωστόσο υπονόμευσε τη συνοχή του συγκροτήματος αντί να την ενισχύσει. 

Ο Fossati εγκατέλειψε τους Delirium αρχικά για τη στρατιωτική του θητεία και στη συνέχεια με πρόθεση να ακολουθήσει σόλο καριέρα αφήνοντάς τους να αναπτύξουν έναν νέο ήχο μόνοι τους.

Σίγουρα, καλά έκανε κι ο ίδιος, αλλά και οι εναπομείναντες στο group συνέχισαν να κάνουν όμορφες εκπλήξεις κυκλοφορώντας δυο ακόμα albums.

DOLCE ACQUA - FULL ALBUM:

* Dolceacqua είναι ένα χωριό της ιταλικής Ριβιέρας και προφανώς ο Fossati διάλεξε αυτόν τον τίτλο για να τονίσει την περιοχή από όπου προερχόταν τα μέλη των Delirium.