ΙΤΑΛΙΚΟ PROGRESSIVE ROCK: "IL MUCCHIO", η αρχή του ιταλικού progressive

Οι Il Mucchio ήταν ένα progressive rock group από τη Βενετία που ξεκίνησε το 1970 από την επιθυμία του Sandro Zane να ασχοληθεί με το συγκεκριμένο είδος, ο οποίος, μετά από ένα πέρασμα από τους "Pipistrelli" (το πρώτο ιταλικό γκρουπ που ηχογράφησε διασκευή τραγουδιού των Rolling Stones) και τους Phafer, προσκάλεσε τον κιθαρίστα Max Lunazzi, τον τραγουδιστή Luciano Corbetta (αργότερα αντικαταστάθηκε από τον φλαουτίστα Sergio Piazza), τον μπασίστα Luciano Zanardo, τον Maurizio Rivoltella (που έπαιζε τσέμπαλο και κλαρίνο) και τον εξαιρετικό ντράμερ Marino Rebeschini, που είχε ήδη στο βιογραφικό του μια συνεργασία με τους Orme.

Το 1970 το group υπέγραψε σύμβαση με την εταιρεία Carosello και κυκλοφόρησαν ένα album με τίτλο το όνομά τους, πρωτοποριακό, σε μια περίοδο που εξελισσόταν ήδη η μετάβαση από την ψυχεδέλεια στο progressive. 

Στα 34 λεπτά μουσικής του, το "Il Mucchio" αναδεικνύεται ως ένας δίσκος με ενδιαφέρουσες συνθέσεις, προσεγμένη παραγωγή (από τον Pino Donaggio) και το παίξιμο Hammond C3 από τον Zane, να αποδεικνύει ότι η χρήση κιθάρας δεν είναι απαραίτητη στην progressive. 

Αν και τα οκτώ κομμάτια εμφανίζονταν ως συνθέσεις του Pino Donaggio (ο οποίος ήταν κάτι σαν μέντορας του Zane) σε στίχους του Pino Fattori, τουλάχιστον έξι από αυτές ήταν του Zane, κάτι που δεν γινόταν να αναγραφεί στους τίτλους, επειδή αυτός δεν είχε εγγραφεί ακόμη στη SIAE. Δικές του ήταν και οι διασκευές των «Ave Maria» του Σούμπερτ και «Un Angelo Vero».

Από τις πρώτες κιόλας νότες του άλμπουμ γίνεται σαφές ότι βρισκόμαστε μπροστά σε ένα αξιοπρόσεκτο αποτέλεσμα: επιδεξιότητα στο παίξιμο από τους μουσικούς, προσεγμένη παραγωγή και ποικιλία στις συνθέσεις των τραγουδιών. Αν μάλιστα λάβουμε υπόψη και τι ακουγόταν την περίοδο κυκλοφορίας του...

Βέβαια, πολλοί θεωρούν τον ήχο του LP κάπως ξεπερασμένο, με ύφος και στίχους που παραπέμπουν στη δεκαετία του '60. Μιλάμε όμως για το έτος 1970. Και για έναν δίσκο-γέφυρα που αφήνει πίσω του το beat των 60s και οδηγεί στο progressive.

Ας πάρουμε για παράδειγμα τον τρόπο που τελειώνει το " Il cammino di chi verrà ", ας προσέξουμε το ψυχεδελικό "Misericordia", καθώς και τη ροκ εκδοχή του "Ave Maria" που βέβαια δεν είχε καμία σχέση με την εκκλησιαστική εκδοχή ("ο πιο θρησκευόμενος του group ήμουν εγώ που είμαι άθεος!» είχε πει ο Sandro Zane).

Βασικά, πρόκειται για ένα πολύ ενδιαφέρον album με ποικιλία στο ύφος των τραγουδιών, αφού άλλα είναι πιο ρυθμικά, άλλα πιο μελωδικά και ένα μεγάλο μέρος ακολουθεί πιο progressive νόρμες ("Lei se ne andrà"). Οπωσδήποτε είναι αρκετά πρωτοποριακό, αν σκεφτούμε πως τα groups που τόλμησαν να ξεστρατίσουν από την πεπατημένη εκείνη την εποχή στην Ιταλία δεν ήταν ούτε μια ντουζίνα.

Δυστυχώς, παρά τα θετικά σχόλια, οι πωλήσεις δεν ήταν αυτές που θα ικανοποιούσαν τον Sandro Zane, με αποτέλεσμα να αποχωρήσει από το γκρουπ, σε μια περίοδο που ο Donaggio ήθελε να τους οδηγήσει σε πιο εμπορικούς δρόμους.

Λίγο αργότερα κυκλοφόρησαν δυο singles με υπογραφή "Il Mucchio", που στην πραγματικότητα ηχογραφήθηκαν από τους Roberto Fagotto (lead κιθάρα), Franco Carradori (ντραμς), Luciano Basso (Hammond), Luciano Zanardo, Lucio Franchin (μπάσο), Franco Scoblar (μπάσο) και τον μόνο από τα αρχικά μέλη του group, Maurizio Rivoltella.

O Sandro Zane κυκλοφόρησε στη συνέχεια τέσσερα προσωπικά albums, χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία, ενώ έγραψε μουσική και έκανε παραγωγή για άλλους καλλιτέχνες. 

Έγιναν ακόμα δυο προσπάθειες αν σύστασης του group από κάποια μέλη, χωρίς αξιόλογα αποτελέσματα.