Οι συνθέσεις που διάλεγε η Cristina Zavalloni για τις ηχογραφήσεις της ήταν πάντα ιδιαίτερες. Ξεκινούσαν από Schoenberg και Poulenc, κι έφταναν μέχρι Monteverdi και Bach. Εφέτος, αποφάσισε, με την ίδια εξερευνητική αποφασιστικότητα, να στραφεί στο σινεμά, επιλέγοντας 11 τραγούδια του Νίνο Ρότα, δημοφιλούς και αγαπητού συνθέτη του ιταλικού κινηματογράφου. Τίτλος του album: Parlami Di Te, όπως το κομμάτι από το Amarcord του Fellini. Υπότιτλος "Τα τραγούδια του Νίνο Ρότα".
Σ’αυτόν τον δίσκο αφηγείται μια πλευρά της Ιταλίας και του ιταλικού κινηματογράφου με έναν πολύ ιδιαίτερο δικό της τρόπο, με μια γυναικεία καλλιτεχνική ματιά. Δεν ξεκινάει τυχαία ο δίσκος με το Gelsomina, το γνωστό θέμα του La strada, δανεισμένο από μια σερενάτα του Dvorak, ντυμένο με στίχους των Frange και Galdieri. Είναι το κομμάτι που μαλακώνει την πέτρινη καρδιά του Zampano και που στον δίσκο διατηρεί την ίδια γοητεία.
Με το «Canzone Arrabbiata» περνάμε ήδη στη Lina Wertmuller και την «ταινία της αγάπης και της αναρχίας» (Film d'amore e d'anarchia). Οι στίχοι του μιλάνε για έναν τρόπο να βρεθείς στο πλευρό «εκείνων που δεν ευνοήθηκαν από την τύχη». Στην ταινία το τραγουδούσε με τη χαρακτηριστική χροιά της η Anna Melato, ενώ στο δίσκο το αποδίδει η Cristina με έναν τρυφερό τόνο στη φωνή της.
Με το «Il tempo passa» (σε στίχους του Tino Fornai) έχουμε μια άλλη φωνητική διάσταση βγαλμένη από το soundtrack του Otto e mezzo και είναι ένα κομμάτι που η μοναδική φωνή της τραγουδίστριας μοιάζει να γίνεται ένα με το βαθύ δέσιμο των Fellini / Rota.
Μια εντελώς διαφορετική ατμόσφαιρα βρίσκουμε στο “Il valzer del commiato” (από τον Γατόπαρδο του Visconti), που ξεφεύγει από το εντελώς ιταλικό στυλ δίνοντας μια αίσθηση πιο ευρωπαϊκή. Στη συνέχεια, έχουμε το “La dolce vita”, ένα από τα πιο όμορφα και απρόβλεπτα κομμάτια με γλυκόπικρους στίχους του Dino Verde («Αν σε διδάσκει η νοσταλγία, Αν έναν έρωτα πρέπει να ξεχάσεις , Απ’αυτόν τον δρόμο μην περάσεις, Ποτέ!»).
Ξαναβρίσκουμε Visconti με ένα θέμα εμπνευσμένο από τις μουσικές του ιταλικού νότου στο «L’Amore di Rocco», από την ταινία «Ο Ρόκκο και τ’αδέλφια του», πριν περάσουμε στο μυστηριώδες και μελαγχολικό “Ai giocchi addio”, μια ακόμα χαρακτηριστική μελωδία από την ταινία «Ρωμαίος και Ιουλιέτα» του Zeffìrelli με ιταλικούς στίχους της Elsa Morante.
Και στο τέλος βρίσκουμε το Prova tu, που είναι η μοναδική σύνθεση της Cristina στον δίσκο, και που μοιάζει σαν να είναι η όμορφη κατάληξη όλων των υπέροχων τραγουδιών που προηγήθηκαν.
0 comments:
Post a Comment
Note: Only a member of this blog may post a comment.